مرا به باده چه حاجت..

خرده حکایت های من و پسری

مرا به باده چه حاجت..

خرده حکایت های من و پسری

37

 نشسته بود برای کادوها و کتاب هایی  که توی این چند ماه با ذوق و عشق برایم خریده کاردستی درست کرده بود، یک جعبه ی بزرگ با تزیین شعر و کاغذ رنگی .

 جعبه بوسیدنی بود، مثل دست هاش، مرد خوب همیشه.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد